Eσωτερική ομορφιά

.................................................................................

ΑΡΕΤΕΣ

.....................................................................................................

ΥΠΟΜΟΝΗ

Ένας από τους κύριους στόχους όλων των πνευματικών ανθρώπων είναι να εξαλείψουν τα εμπόδια. Όμως η υπομονή είναι η δημιουργία ενός εμποδίου – ένα ήπιο αλλά αδυσώπητο εμπόδιο που διαιρεί το συναίσθημα από την έκφραση. Δεν είναι ένα νεκρό εμπόδιο, ένας πέτρινος τοίχος, αλλά κάτι ζωντανό, χτισμένο συστηματικά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι επίσης μια προστασία.

Από τη μια πλευρά, υπάρχει το συναίσθημα. Τα συναισθήματα ρέουν βαθιά και γρήγορα. Θα μπορούσαν να πλημμυρίσουν τη ζωή αν τους δινόταν μισή ευκαιρία. Κολυμπήστε μαζί τους κι ενώ μπορεί να υπάρχει χαρά, μπορεί επίσης να υπάρχει πνιγμός. Χωρίς κανένα εμπόδιο, το συναίσθημα βρίσκει άμεση έκφραση. Η ζωή είναι απλά μια σειρά από πράξεις που γίνονται με αυθορμητισμό - και οι λέξεις είναι το ίδιο.

Για κάποιον με κάποια αίσθηση ομορφιάς και ελέγχου, χρειάζεται να υπάρχει υπομονή μεταξύ τους. Η υπομονή δεν κάνει τίποτε περισσότερο από αυτό που ένας τοίχος κάνει, απλά σε επιβραδύνει. 

Επιβραδύνοντας την έκφραση είναι ο πρώτος τρόπος για να επιταχύνεις την πνευματική πρόοδο. Επίσης, αντίθετα με έναν τοίχο, ανοίγει το βλέμμα σου, σου δίνει χρόνο για να εκτιμήσεις το μέλλον –να σκεφτείς ήρεμα.

Μία από τις πιο προκλητικές δυνάμεις για την υπομονή δεν είναι οι άλλοι άνθρωποι, αλλά απλά το σώμα κάποιου. Παρατηρήστε σε ποιά έκταση η προφορική έκφραση υπαγορεύεται από την κατάσταση του σώματος – το σώμα νιώθει βαρύ, ο νους νιώθει βαρύς και οι λέξεις πέφτουν σαν μολύβι στον αέρα. Το σώμα είναι καλά και η ζωή  ακολουθεί το παράδειγμα του.

Η υπομονή επιτρέπει στην κακή υγεία να γυρίσει πίσω. Έρχεται ανάμεσα, δεν κάνει κάτι, απλά είναι, όπως ο τοίχος ή η παραδοσιακή μορφή της μητέρας που η παρουσία της και μόνο προσφέρει καταφύγιο. Και όπως ένα παιδί μπορεί να καθίσει στην αγκαλιά μιας μητέρας, έτσι κι εσύ επίσης μπορείς να καθίσεις στον ‘τοίχο’ της υπομονής και απλά να παρακολουθείς. Είναι συχνά επικίνδυνο να κάνεις οτιδήποτε άλλο.

Μερικές φορές η υπομονή σε κάνει να επιμένεις, να συνεχίζεις με κάτι με το οποίο θα έπρεπε να έχεις τελειώσει. Ο τοίχος, πάντα ακίνητος, γυρνάει την πλάτη του στα συναισθήματα και απλά ατενίζει το μέλλον. Συνέχισε να προχωράς. Συνέχισε να προχωράς. Εάν η μητέρα σταματούσε να σπρώχνει το παιδί να προχωρήσει, ακόμα όλοι θα μπουσουλούσαμε. Και μερικές φορές το κάνουμε, στον νου μας. Έτσι η υπομονή είναι ένα υπέροχο μέτρο ενάντια στην απερισκεψία, αλλά επίσης είναι ένα μέσον ενθάρρυνσης.

Τα μέσα και τα μέτρα είναι προσωρινά. Μια μέρα ο τοίχος θα γκρεμιστεί. Όταν τα αισθήματα θα έχουν ‘μεγαλώσει’ αρκετά για να αξίζουν να εκφραστούν άμεσα, αυτή θα είναι η στιγμή της ελευθερίας. Για οποιονδήποτε ακολουθεί τη ζωή της πνευματικότητας, είναι ένας φυσικός στόχος. Να γίνει πλήρης, όχι αυτοκριτική, ούτε ακόμα υπομονή, απλά χαρά.

                                                             Μετάφραση από: Church Anthea (1994). Inner Beauty. Australia: Εternity Ink