Εσωτερική ομορφιά

.................................................................................

ΑΡΕΤΕΣ

.....................................................................................................

ΑΠΛΟΤΗΤΑ

Υπήρχε κάποτε ένας άνδρας που λεγόταν Κάσπερ Χάουζερ. Μεγαλωμένος σε μία γερμανική φυλακή, εντελώς αμόρφωτος ακόμα και σε βασικές ικανότητες ανθρώπινης επικοινωνίας, αφέθηκε σαν έκθεμα στο κέντρο της πλατείας ενός χωριού με ένα γράμμα στο χέρι του γραμμένο από τον φρουρό της φυλακής... Το γράμμα έδινε πληροφορίες σχετικά με την ανατροφή του Χάουζερ και προσκαλούσε όποια οικογένεια ήταν πρόθυμη να τον αναλάβει.

Ο Κάσπερ Χάουζερ έμοιαζε με ζώο, γρύλλιζε σαν ζώο, έτρωγε σαν ζώο και οι χωρικοί τον χαιρετούσαν σαν να ήταν ζώο. Δέκα χρόνια αργότερα ανακηρύχθηκε εθνικός ήρωας. Γιατί; Επειδή κάτω από την άναρθρη ομιλία και τη βαρβαρότητα, αναδύθηκε μια βαθυστόχαστη διαύγεια του νου η οποία διέψευσε πολλούς από τους Γερμανούς ακαδημαϊκούς και φιλοσόφους της εποχής του. Μπορούσε να απαντήσει ερωτήσεις τις οποίες αυτοί δεν μπορούσαν. Ήταν ένας μαθητής της ζωής. Αλλά επίσης είχε την αρετή της απλότητας.

Χωρίς να συνηγορούμε υπέρ των βάρβαρων συνθηκών και της κτηνωδίας, φαίνεται πως υπάρχει ένα μάθημα εδώ. Ο Κάσπερ Χάουζερ είχε αναγκαστεί από τις συνθήκες να περιορίσει τις φυσικές του ανάγκες εντελώς κι επειδή ήταν απομονωμένος είχε ξεχάσει την κοινή γνώμη. Εξαιτίας αυτού η φυσική του σοφία μπορούσε να αναδυθεί στην επιφάνεια.

Ο διαλογισμός επίσης έχει την ίδια επίδραση. Διδάσκοντας τον εαυτό σου να είναι ελεύθερος από σύγχυση, αναπτύσσοντας αγάπη για την εσωτερική απομόνωση δύο πράγματα συμβαίνουν. Πρώτον ο τρόπος ζωής σου αποκτά απλότητα και ευκολία που μπορεί να είναι μια πηγή θεραπείας για αυτούς που είναι γύρω σου, και δεύτερον, οι δυνάμεις της αντίληψης σου αυξάνονται δραματικά. Είναι σαν να μπορείς να δεις ξανά. Περιστασιακά υπάρχει μια πρόκληση: Γιατί εγκατέλειψες τα πάντα; Αλλά το αίσθημα είναι πως μόνο η αρνητικότητα έχει εγκαταλειφθεί. Ο πλούτος των εμπειριών που συσσωρεύθηκαν κατά το παρελθόν δεν έχει απορριφθεί, μόνο ο πόνος. Κάποιος που κρατάει μέσα του τον πόνο δεν μπορεί ποτέ να είναι απλός.

Είναι όμως ένα σπουδαίο παράδοξο το γεγονός ότι η απλότητα έρχεται περνώντας μέσα από πολλά στάδια μάθησης. Είναι ένα περίπλοκο τοπίο προτού φτάσεις σε μια γαλήνια, ίσια, απλή θάλασσα. Είναι η αρετή των πνευματικά ώριμων και ωστόσο είναι αγαθό και των νέων.

Και ίσως το πιο συγκινητικό από όλα ανήκει στον Θεό ο οποίος κρατά στην επίγνωση του τα ‘πάνω’ και τα ‘κάτω’ όλου του ανθρώπινου τοπίου. Το να ακούς τα λόγια του Θεού είναι σαν να ακούς κάποιον να παίζει μία σκάλα στο πιάνο τη στιγμή που θα μπορούσε να παίξει ένα κονσέρτο. Απλά μία σκάλα, αλλά δοσμένη τέλεια. Αυτό είναι απλότητα. 

                                                                             Μετάφραση από: Church Anthea (1994). Inner Beauty. Australia: Εternity Ink