30.5.14

Εσωτερική ομορφιά


.................................................................................
ΑΡΕΤΕΣ
.....................................................................................................



ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ
Σταθερότητα είναι η αγάπη για γαλήνη στο μέσον της περιπέτειας. Eίναι ο ευθύς επίπεδος διάδρομος που επιτρέπει στο αεροπλάνο να απογειωθεί σε ένα νέο τρόπο θεώρησης των πραγμάτων.  Χωρίς βιαστικές αναχωρήσεις, δραματικές εξόδους αλλά με μια ήπια, ισχυρή άνοδο στη λαμπρότητα. Το κάθε τι πακεταρισμένο, κατανοητό, αποθηκευμένο, χωρίς τίποτα να κουνιέται απρόσεκτα ώστε να μη τραβηχτεί από δάχτυλα αμφισβήτησης.





Είναι πολύ εύκολο και ευχάριστο να κυματίζεις σημαίες στη γη, αλλά αυτό σε σταματάει από το να πετάς εσωτερικά. Το να λες ευχαριστώ στον έπαινο και να τον καρφιτσώνεις στο πέτο σου, απλά σε κρατάει κάτω.  Αν προσπαθήσεις μετά να είσαι ελεύθερος δεν θα μπορείς. Θα είσαι πολύ αξιοπρόσεκτος για να φύγεις. Η ηρεμία έχει εξαφανιστεί.

Για να είσαι σταθερός χρειάζεται τεράστια εγρήγορση έτσι ώστε να παρακολουθείς την προσέγγιση του επαίνου, να την πιάνεις και να την κατευθύνεις στον Θεό – στον οποίο οφείλεται. Κι εάν ένα απλό πράγμα λείπει εσωτερικά όταν αυτό σου προσφέρεται, το παίρνεις πιστεύοντας ότι θα καλύψει το κενό, αλλά δεν το κάνει και μετά σωριάζεσαι μαζί του.

Μία εξίσου μεγάλη πρόκληση για τη σταθερότητα είναι η προσβολή. Όταν κάνεις το καλύτερο που μπορείς και κάποιος σε σπρώξει κλονίζεσαι. Όταν δεν κάνεις το καλύτερο που μπορείς είναι ακόμα χειρότερα. Και όσο πιο βαθιά είναι η σταθερότητα, τόσο πιο αιθέριες οι προκλήσεις που έρχονται. Είναι σαν χαλάζι που πέφτει στην καρδιά σου. Σταθερότητα στο βάθος είναι να πετάς ελεύθερος από κάθε τι, να αναπαύεσαι πολύ πέρα από τον έπαινο. Είναι όμως  και το να έχεις δύο πόδια σταθερά στο έδαφος, έτσι ώστε να μην μπορείς να κατηγορηθείς για αμέλεια, γιατί αυτός είναι ένας εύκολος στόχος.

Πάνω από όλα η σταθερότητα έρχεται από την κατανόηση ότι θα πρέπει να παραμένεις λογικός, ισορροπημένος, γνωρίζοντας ότι η ζωή είναι γεμάτα από ανεβοκατεβάσματα. Όταν ο έπαινος είναι στον αέρα τότε κι εσύ πρέπει να είσαι στον αέρα ελεύθερος, ανάλαφρος, άδειος, επάνω, και μετά να επιστρέφεις έτοιμος να ξεκινήσεις ξανά, φρέσκος, ανεπηρέαστος και ποτέ φαντασμένος. Όταν η προσβολή είναι στον αέρα, τότε θα πρέπει να είσαι αγκυροβολημένος στη σοφία με τόση ασφάλεια ώστε να μπορείς να σκεφτείς βαθιά και να έρχεσαι στην επιφάνεια με μια λύση που θα φροντίσει τον εχθρό σου τόσο καλά όσο τον εαυτό σου. Εχθροί είναι εκείνοι που έχουν πείνα.






                                                                Μετάφραση από: Church Anthea (1994). Inner Beauty. Australia: Εternity Ink


No comments:

Post a Comment